Eg eigi vakrar dreymar

Eg eigi vakrar dreymar
um ta ríku verð.
Eg takki fyri lívið
mær varð givið her
Sum systrar og beiggjar,
góð vit eru við,
eru hesar oyggjar,
sum liggja lið um lið

Tær rópa: Kom, kom, kom
niðan fjøll út á fjørð.
Hoyr fuglarnar syngja um lívið á jørð.
Áin hon teskar og blóman so frí,
fyllir títt sinni av ríkari tíð.

Mín vinur sært tú landið og møguleikar her
Á, um eg vinni heimin, tað dýrasta sum er
Í hjarta mínum kenslur, alt eg fekk og sá
Og síggi eg tað sama í tínum eygnabrá

Tað sigur: Kom, kom, kom;
stevnið frítt avstað
Lívið er ein gáva; vit eiga hendan dag
Úr sjónum hetta landið, okkum givið varð
:/: Frítt tað ert í Føroyum og gott hjá tær og mær :/: